បទយកការណ៍៖ ពលករខ្មែរបង្ហាញ ការពេញចិត្ត និងជីវភាពលើទឹកដីថៃ (មានវីដេអូ)

ដោយ៖ វ៉ាន់ សារាយ

ភ្នំពេញ៖ ប្រជាពលករខ្មែរ ដែលមានប្រមាណជា ១លាននាក់ក្នុងប្រទេសថៃ ភាគច្រើនសុទ្ធតែបានបង្ហាញការ ពេញជាមួយជីវភាពក្នុងប្រទេសថៃ ទោះបីជាពួកគេ ត្រូវធ្វើការនឿយហត់យ៉ាងណាក្តី ព្រោះទឹកដីថៃ សម្បូរការ ងារធ្វើជាមួយនិងប្រាក់ខែសមរម្យ ជាពិសេសការចំណាយលើការថែទាំងសុខភាព ឬព្យាបាលជំងឺសម្រាប់ពល ករស្របច្បាប់អស់ត្រឹម ៣០បាត ស្មើនឹងប្រមាណជិត ៤.០០០រៀលប៉ុណ្ណោះ។

ប្រជាពលករខ្មែរ ត្រូវបានគេមើលឃើញថា បានធ្វើចំណាកស្រុកដូចទឹកបាក់ទំនប់ជារៀងរាល់ឆ្នាំទៅស្វែងរកការ ងារធ្វើនៅក្នុងប្រទេសថៃ។ ជាមួយចំណាកស្រុកនេះ មានព័ត៌មានជារឿយៗថា ពួកគេតែងរងការធ្វើបាបពីទា ហាន ឬថៅកែថៃ។ ព័ត៌មានទាំងនេះ បានធ្វើឲ្យមន្រ្តីរាជរដ្ឋាភិបាល មន្រ្តីបក្សប្រឆាំង អង្គការសង្គមស៊ីវិល បាន ជំរុញការផ្សព្វផ្សាយ ទប់ស្កាត់កុំឲ្យប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរធ្វើចំណាកស្រុកទៅធ្វើការនៅក្នុងប្រទេសថៃផងដែរ។ តើ ចំណាកស្រុករបស់ពលរដ្ឋខ្មែរ ចំណេញ ខាត សម្រាប់កម្ពុជា ឬ ជួបផលលំបាកយ៉ាងណាខ្លះ?

ដើម្បីស្រាយនូវចម្ងល់ ដែលបានចោទសួរខាងលើ លោក សយ សុភាព អគ្គនាយកមជ្ឈមណ្ឌលព័ត៌មានដើម អម្ពិល បានដឹកនាំសហការីរបស់លោកមួយក្រុមចុះទៅកាន់តាមបណ្តាខេត្តនានា ក្នុងប្រទេសថៃ ដែលមានពល ករខ្មែរច្រើននាក់ កំពុងបម្រើការងារ មានដូចជា ខេត្តត្រាត ខេត្តច័ន្ទបូរី ខេត្តឈុនបូរី និង ខេត្តរ៉ាក់យ៉ង។ដំណើរ ស្វែងរកព័ត៌មានពីពលករខ្មែរក្នុងប្រទេសថៃ រយៈពេល៤ថ្ងៃ ចាប់ពីថ្ងៃសុក្រ ទី០៦ ដល់ថ្ងៃចន្ទ ទី០៩ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០១៥ ដោយធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ពីខេត្តមួយទៅខេត្តមួយ នៅក្នុងប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍនរីកចម្រើនជឿនលឿន មួយក្នុងតំបន់អាស៊ានមួយនេះ លោក សយ សុភាព បានចុះទៅជួបប្រជាពលករខ្មែរជាច្រើន ដែលកំពុងធ្វើការ នៅតាមការដ្ឋានសំណង់ភោជនីយដ្ឋាន ចំការដំឡូង រោងចក្រ សហគ្រាស លើទូកនេសាទ និងថៅកែជនជាតិថៃ ជាច្រើននាក់ផងដែរ។

ប្រជាពលករខ្មែរបម្រើការងារក្នុងប្រទេសថៃ ដែលខ្លះធ្វើការជាង១០ឆ្នាំ ក៏មានដែរនោះ ទាំងក្នុងវិស័យសំណង់ នេសាទ កសិកម្ម ភោជនីយដ្ឋាន រោងចក្រ និងតាមផ្សារ ជាទូទៅទទួលបានប្រាក់ខែប្រមាណ ៣០០បាត ក្នុង មួយថ្ងៃ ហើយមួយខែអាចសល់ចន្លោះពី ៥.០០០បាត ទៅ១០.០០០បាត (៣២,៧៣បាត ស្មើ ៤០០០រៀល) សម្រាប់ពលករតាមរោងចក្រវិញ អាចទទួលបានរហូតដល់ ១៦.០០០បាត ប្រសិនបើថែមម៉ោងច្រើន។ ថ្លៃទឹក ភ្លើង និងផ្ទះ សម្រាប់ពលករបម្រើវិស័យកសិកម្ម នេសាទ និងសំណង់ ថៅកែជារ៉ាប់រង ដោយពួកគេចំណាយតែ ថ្លៃម្ហូប អាហារ និងថ្លៃបាយ។ ដោយឡែកសម្រាប់ពលករនៅតាមរោងចក្រពួកគាត់ត្រូវរ៉ាប់រងទាំង ថ្លៃម្ហូបអាហារ ទឹក ភ្លើង និងកន្លែងស្នាក់នៅ តែថៅកែជួយចេញខ្លះផងដែរ។ សម្រាប់សេវាព្យាបាលវិញ ពលករខ្មែរ ដែលស្រប ច្បាប់ ពួកគេអាចទៅព្យាបាលនៅគ្រប់មន្ទីរពេទ្យរដ្ឋក្នុងប្រទេស ដោយចំណាយតែ ៣០បាតប៉ុណ្ណោះ ពោលប្រ ហែល ៤.០០០រៀល។

កំពុងអង្គុយរង់ចាំធ្វើលិខិតឆ្លងដែននៅមន្ទីរការងារក្នុងខេត្តត្រាត លោក ហ៊ី ចាន់ថន បានឲ្យដឹងថា លោកបាន ចូលទៅធ្វើការនៅថៃ ដោយខុសច្បាប់លួចឆ្លងតាមទូក ដោយចំណាយលុយ ៥០០បាតទៅឲ្យមេខ្យល់។

បុរសអ្នកស្រុកគិរីសាគរ ខេត្តកោះកុង បាននាំទាំងភរិយា និងកូនតូចម្នាក់ផងដែរ ទៅធ្វើការងារលើទូកនេសាទ របស់ថៃ។ បុរសវ័យ ៣០ឆ្នាំ ដែលបានចូលទៅធ្វើការក្នុងប្រទេសថៃ កាលពីពីឆ្នាំ២០០៤នោះ  បានឲ្យដឹងថា លោករកបានចំណូល ៣០០ ទៅ៣៥០បាតក្នុងមួយថ្ងៃ ហើយអាចសល់ពី ៤.០០០ ទៅ៥.០០០បាតក្នុងមួយ ខែ។

បុរសអ្នកខេត្តបាត់ដំបងម្នាក់ បានធ្លាក់ខ្លួនក្លាយជាពលករប្រទេសថៃ និងបង្ខំកូន៤នាក់ផ្សេងទៀត ឲ្យឈប់រៀន សូត្រ ដើម្បីស្វែងរកប្រាក់ក្នុងប្រទេសថៃសងបំណុល ព្រោះតែការចិញ្ចឹមមាន់ខាតចុងខាតដើមក្រោយពីក្រុមហ៊ុន ស៊ីភីឈប់ទិញមាន់របស់គាត់។

លោក សុខ ឌាំង បានរៀបរាប់ថា «ខ្ញុំមកធ្វើការនៅស្រុកថៃ ក្រោយពីមានសង្រ្គាមនៅព្រំដែន ព្រះវិហារ ហើយ ក្រុមហ៊ុនស៊ីភី ឈប់ទិញមាន់ ធ្វើឲ្យខ្ញុំខាតចុងខាតដើម ជំពាក់លុយគេ។ ខ្ញុំក៏បង្ខំចិត្តឲ្យកូនឈប់រៀនមករកការ ងារធ្វើនៅក្នុងប្រទេសថៃ»។

បុរសវ័យប្រមាណជា ៤៤ឆ្នាំរូបនេះ បានបន្តថា រូបគាត់ និងកូនៗ៤នាក់ផ្សេងទៀត បានឆ្លងចូលទៅព្រំដែនថៃ តាមច្រកឡែម ដោយចំណាយលុយឲ្យមេខ្យល់ម្នាក់ប្រមាណ ២.៥០០បាត។ ពួកគាត់ បាននាំគ្នាធ្វើការក្នុងរោង ចក្រក្រដាស់ និង បន្ទះស៊ីឌី ដោយលោកទទួលថ្លៃពលកម្ម ៣០០បាតក្នុងមួយថ្ងៃ និងថ្លៃអាហារ ២៥បាត។ ប្រ សិនមានថែមម៉ោងច្រើន ពួកគាត់ ក៏បានលុយកើនច្រើនតាមនោះផងដែរ តែត្រូវជួលផ្ទះ និងបង់ថ្លៃទឹក ភ្លើង ដោយខ្លួនឯង។

បុរស ដែលធ្លាក់ខ្លួនជាពលករដោយកសារចិញ្ចឹមមាន់ខាតដើមនេះ ក៏បានឲ្យដឹងផងដែរថា នៅក្នុងរោងចក្រ របស់លោក បម្រើការងារភាគច្រើនជាជនជាតិខ្មែរ ហើយការរស់នៅមិនសូវជាជួបការលំបាកនោះទេ ប្រសិន បើស្របច្បាប់ តែបើមិនស្របច្បាប់អាចជួបការលំបាកបន្តិចបន្តួច។

បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសាកសួរពលករខ្មែរនៅក្នុងខេត្តឈុនបូរី លោក សយ សុភាព និងក្រុមការងារ ក៏បន្តចុះទៅ កាន់ខេត្តរ៉ាក់យ៉ង។ នៅលើវាលដីចំការដំឡូងជាច្រើនហិកតាមួយកន្លែងស្ថិតនៅឃុំសំណាក់ថន ស្រុកបានឆាង ខេត្តរ៉ាក់យ៉ងមានសភាពស្ងាត់ច្រងុំ មើលទៅមិនមានឃើញថៅកែប្រទេសថៃ ឬកម្មករដទៃក្រៅពីពលរដ្ឋខ្មែរប្រ មាណជា ១០នាក់។ ពួកគេបានម៉ៅដីចំការនេះ  ស៊ីឈ្នួលដាំដំឡូងឲ្យថៅកែថៃ ក្នុងមួយរ៉ៃ ស្មើនឹង ១.៦០០ ម៉ែត្រការ៉េ ៣០០បាត។ អ្នកដាំដំឡូងទាំងអស់ បានឃ្លុំមុខជិតៗ ព្រោះតែពួកគេខ្លាចកំដៅសូរ្យសែង ដ៏សែនក្តៅ បំផ្លាញសាច់ និងសម្រស់របស់ពួកគេ។

អ្នកស្រី រៀម ពលរដ្ឋមានស្រុកកំណើតក្នុងស្រុកស្វាយអន្ទរ ខេត្តព្រៃវែង បានចូលបម្រើការងារនៅប្រទេសថៃជា អ្នកដាំ ដក និងមើលថែទាំចំការដំឡូង អស់រយៈពេលជាង ១០ឆ្នាំហើយ។

អ្នកស្រី បានឲ្យដឹងថា ការចូលទៅធ្វើការនៅប្រទេសថៃ ដោយសារអ្នកស្រីមានដីតិចតួចសម្រាប់បង្កបង្កើនផល និងមិនអាចទ្រទ្រង់ការរស់នៅរបស់ក្រុមគ្រួសារ។ អ្នកស្រីវ័យប្រមាណ ៤០ឆ្នាំ និយាយតាមសំនៀងអ្នកខេត្តព្រៃ វែង បានបន្តឲ្យដឹងថាអ្នកស្រីចូលបម្រើការងារក្នុងប្រទេសថៃ តាមរយៈមេខ្យល់ ដោយចំណាយលុយអស់ ២.៥០០បាត ឲ្យពួកគេជូនឆ្លងដែនរហូតដល់គោលដៅធ្វើការសព្វថ្ងៃ។ អ្នកស្រី បានធ្វើការជាអ្នកដាំដំឡូងក្នុង ប្រទេសថៃ ដោយម៉ៅក្នុងមួយរ៉ៃ ស្មើ ១៦០០ម៉ែត្រការ៉េ តម្លៃ ៣០០បាត ហើយជាមធ្យមពួកគាត់សល់កម្រៃ ៥.០០០បាតក្នុងមួយខែ។ សម្រាប់ថ្លៃទឹក ភ្លើង និងកន្លែងស្នាក់នៅ ត្រូវបានថៅកែជាអ្នករ៉ាប់រង។

ក្រោយបញ្ចប់ការសាកសួរជាមួយពលករខ្មែរក្នុងចំការដំឡូងហើយ ក្រុមការងាររបស់មជ្ឈមណ្ឌលព័ត៌មានដើម អម្ពិល ដែលមានការជូនដំណើរដោយថៅកែជនជាតិថៃផងនោះ បានបន្តដំណើរចុះទៅជួបប្រជាពលករខ្មែរ ដែលធ្វើការក្នុងរោងចក្រគ្រឿងសមុទ្រនៅតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេសអមតៈ ស្ថិតក្នុងឃុំម៉ាប យ៉ាងផន ស្រុកពួកដែង ខេត្តរ៉ាក់យ៉ង។ នៅថ្ងៃទី៨ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៥ ដែលជាថ្ងៃអាទិត្យ ពលករខ្មែរបាននៅជុំគ្នា ពួកគេមិនបានទៅធ្វើ ការនោះទេ ធ្វើឲ្យតំបន់ផ្ទះជួលនេះ មើលទៅមានសភាពអ៊ូរអរសុទ្ធតែជាប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ មិនចាញ់តំបន់រោង ចក្រតាមបណ្តោយផ្លូវវេងស្រេងប៉ុន្មានទេ។

ពលករក្នុងតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេសអមតៈហាក់មានជីវភាពធូរធារជាងគេ ពោលពួកគេអាចសន្សំលុយទិញម៉ូតូប្រើ ប្រាស់ដោយខ្លួនឯង ហើយខ្លះទៀតសន្សំលុយបានទិញមាសពាក់ជាប់ខ្លួន និងមិនខ្លារអានិងបង្ហាញ ដូចស្រុក ខ្មែរនោះទេ។ ពលករ នៅតំបន់នេះ ភាគច្រើនមកពីខេត្តស្វាយរៀង និង ព្រៃវែង។ ពលករក្នុងតំបន់សេដ្ឋកិច្ច ដែលប្រជុំដោយរោងចក្រក្នុងខេត្ត រ៉ាក់យ៉ង អាចប្រាក់ឈ្នួលចន្លោះពី ៨.០០០ ទៅជាង ១ម៉ឺនបាត ពោលមិន តិចជាង ៣០០ដុល្លារ ក្នុងមួយខែ។

កម្លាំងពលកម្មរបស់ពលករខ្មែរ បានដើរតួសំខាន់សម្រាប់ជួយជ្រោងដល់សេដ្ឋកិច្ចរបស់ថៃ ស្ទើរគ្រប់វិស័យ រាជ រដ្ឋាភិបាល និង ថៅកែក្រុមហ៊ុននៅក្នុងប្រទេសថៃ ពួកគេបានសហការជួយសម្របសម្រួលលក្ខខណ្ឌជាច្រើន ដើម្បីឲ្យពលរដ្ឋខ្មែរ បានរស់នៅ និងធ្វើការក្នុងប្រទេសថៃ។ បើតាមការជួបសាកសួរផ្ទាល់ជា មួយពលករខ្មែរជា ច្រើននាក់ កំពុងធ្វើការនៅក្នុងប្រទេសថៃបានឲ្យដឹងថាពលករខ្មែរភាគច្រើនបំផុត បានចូល ទៅក្នុងប្រទេសថៃ តាមរយៈមេខ្យល់ និង ខុសច្បាប់ ដោយចំណាយថ្លៃរត់ការចន្លោះ ២.៥០០បាត ទៅ ៣.០០០ បាត។ បន្ទាប់ ពីចូលទៅដល់កន្លែងធ្វើការក្នុងប្រទេសថៃហើយ ពលករខ្មែរត្រូវបានថៅកែថៃធានា និង ជួយលាក់ បាំងពីអាជ្ញា ធរថៃផងដែរ ដើម្បីបានបម្រើការងាររបស់ពួកគេ។

អ្នកស្រី ចាន់ សូវ៉េត អាយុ ៤៣ឆ្នាំ រួមនិងកូន ៣នាក់ផ្សេងទៀត មកពីភូមិ-ឃុំស្មោងខាងជើង ស្រុកកំចាយមារ ខេត្តព្រៃវែង បានចូលបម្រើការងារនៅរោងចក្រគ្រឿងសមុទ្រក្នុងតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេសអមតៈ អស់រយៈពេល ៣ឆ្នាំមកហើយ។

នៅក្នុងបន្ទប់ស្នាក់នៅទំហំប្រមាណជា ៤ម៉ែត្រ អ្នកស្រី ចាន់ សូវ៉េត បានឲ្យដឹងថា អ្នកស្រីឆ្លងចូលទៅប្រទេស ថៃតាមរយៈមេខ្យល់ជនជាតិខ្មែរ តាមច្រកប៉ោយប៉ែត ឆ្លងកាត់តាមអូរ ដោយចំណាយប្រាក់ប្រមាណ ៣.០០០ បាត។ បន្ទាប់ពីចូលដល់ប្រទេសថៃ អ្នកត្រូវអ្នកស្រីត្រូវបានប្អូននាំទៅធ្វើប័ណ្ណការងារហើយបម្រើការងារទាំង ម្តាយ និងកូនតែម្តង។

អ្នកស្រីបញ្ជាក់ថា ការរស់នៅក្នុងប្រទេសថៃ បានសុខសប្បាយ និងមិនមានការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញអ្វីនោះទេ។ អ្នក ស្រីធ្វើការបានមួយថ្ងៃ ៣០០បាត ហើយអាចសល់បានមួយ ១ម៉ឺនបាតក្នុងមួយខែ ប្រសិនបើថែមម៉ោងច្រើន តែ បើមិនមានថែមម៉ោង អាចសល់ ៥.០០០បាត។

បើតាមការរៀបរាប់ជាមួយការសាកសួរប្រជាពលករខ្មែរជាច្រើននាក់ ពួកគេភាគច្រើនបានបង្ហាញការពេញចិត្ត ពេញថ្លើមខ្លាំងជាមួយជីវភាពជាពលករក្នុងប្រទេសថៃ។ ពួកគេត្រូវបានថៅកែលើកទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ដើម្បីឲ្យ ពួកគេបាននៅបម្រើការងារក្នុងប្រទេសថៃ។

ទោះបីជាការរស់នៅក្នុងប្រទេសថៃរបស់ពលករខ្មែរមានភាពល្អប្រសើរច្រើនយ៉ាងណាក្តី តែប្រជាពលករ ក៏ដូច ជាថៅកែជនជាតិថៃ បានទទូចឲ្យមានការបង្កើនការចុះសួរសុខទុក្ខ ពីមន្រ្តីស្ថានទូតខ្មែរប្រចាំប្រទេសថៃ និងមន្រ្តី ពាក់ព័ន្ធដទៃទៀតរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលខ្មែរ ព្រោះចាប់តាំងពីពលករខ្មែរ បានចូលបម្រើការងារក្នុងប្រទេសថៃជាង ១០ឆ្នាំមកហើយនោះ ពួកគេមិនដែលឃើញមុខមន្រ្តីខ្មែរណាម្នាក់ចុះទៅសួរសុខទុក្ខ ក្តៅរងារត្រជាក់ យ៉ាងណា ឡើយ។

អ្នកស្រី រៀម បានរៀបរាប់ថា «ចាប់តាំងពីខ្ញុំមកនៅទីនេះ អស់រយៈពេលជាង ១០ឆ្នាំហើយ ខ្ញុំមិនដែលឃើញ មានមន្រ្តីណាម្នាក់ចុះមកឲ្យឃើញមុខ ឬស្វែងយល់ការរស់នៅរបស់ពួកខ្ញុំថា យ៉ាងម៉េចនោះទេ។ ខ្ញុំចង់ឲ្យពួក គាត់មកជួយមើលពួកខ្ញុំផង»។

មិនខុសពីពលករខ្មែរ ថៅកែជនជាតិថៃ លោក SOMMAS SUPAPHOL សមាជិកក្រុមប្រឹក្សាកសិករជាតិថៃ និងជាថៅកែចំការដំឡូង និង រោងចក្រ ហ្គាសនៅក្នុងខេត្តឈុនបូរី ក៏បានទទូចឲ្យរាជរដ្ឋាភិបាលខ្មែរ ដាក់ចេញ នូវគោល នយោបាយ ដើម្បីមើលថែ និងយកចិត្តទុកដាក់ដល់ពលករខ្មែរនៅក្នុងប្រទេសថៃផងដែរ។ លោកបាន បញ្ជាក់ថា ការបង្កើតគោលនយោបាយយកចិត្តទុកដាក់លើពលករខ្មែរនៅក្រៅប្រទេស អាចជួយឲ្យប្រជាពលរដ្ឋ ខ្មែររួចផុតពីការធ្វើបាបពីថៅកែថៃគ្មានចិត្តមេត្តាមួយចំនួនផងដែរ។

លោក សយ សុភាព អគ្គនាយកមជ្ឈមណ្ឌលព័ត៌មានដើមអម្ពិល ជាអ្នកព័ត៌មានរបស់កម្ពុជា ដែលបានចុះជួប ពលករខ្មែរក្នុងទឹកដីថៃជាលើកដំបូងនោះ ក៏បានស្នើដល់ថៅកែជនជាតិថៃ ឲ្យជួយមើលថែប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ និង កុំប្រើហិង្សាពួកគេ។ លោកបានគូសបញ្ជាក់ទៅកាន់ថៅកែជនជាតិថៃថា «ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរចូលចិត្តការប្រើដោយ ពាក្យសម្តីផ្អែមល្ហែម និងលួងលោម ហើយមិនចូលចិត្តការប្រើជាមួយពាក្យសម្តីទ្រគោះបោះបោកឡើយ»។

បន្ទាប់ពីការស្វែងយល់ពីដំណើរជីវិត ការរស់នៅ និងធ្វើការរបស់ពលករខ្មែរ ក្នុងទឹកដីថៃអស់រយៈពេល ៣ថ្ងៃ ហើយនោះ នៅរាត្រីថ្ងៃអាទិត្យ ដែលជាថ្ងៃចុងក្រោយ លោក សយ សុភាព ក្រុមការងារ ពលករខ្មែរ រួមនិងថៅកែ ជនជាតិថៃ បានស្រស់ស្រូបអាហារជុំគ្នា ប្រកបដោយភាតរភាព និងពោរពេញដោយភាពស្និទ្ធស្នាលក្នុងនាមជាតិ រួមឈាមខ្មែរតែមួយ និងក្នុងនាមជាជាតិសាសន៍ មានភូមិផងរបងតែមួយ។ ក្រៅពីការស្រស់ស្រូបអាហារជុំគ្នា លោក សយ សុភាព ពលករខ្មែរ និងថៅកែជនជាតិថៃ បានរាំកម្សាន្តសប្បាយផងដែរ មុនពេលលាត្រឡប់មក ទឹកដីកម្ពុជាវិញ៕