(ស៊ីអិនអិន)៖ នេះជាសំនួរមួយ ដែលងាយនឹង ទទួលបានចម្លើយ ពីអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត ដែលកំពុងធ្វើ ការហ្វឹកហ្វឺន រាងកាយ ចំណេះដឹង និង ស្មារតី ទៅកាន់ភពអង្គារទាំងអស់ ដោយពួកគេភាគ ច្រើនអះអាងថា អ្វីដែលសំខាន់បំផុត មិនមានចំពោះការស្លាប់ នៅភពក្រហមមួយនោះទេ ប៉ុន្តែវាជាសកម្មភាព ដែលអ្នកត្រូវ បំពេញជាប្រវត្តិសាស្ត្រ ដែលមិនធ្លាប់មានដោយមនុស្សជាតិ មុនពេលបាត់បង់ជីវិតនៅទីនោះ។
នៅពាក់កណ្តាលខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០១៥ នេះ ប្រតិបត្តិការ Mars One ដែលគ្រោងនឹងបញ្ជូន មនុស្ស ៤នាក់ជាលើកដំបូង និង តំណាក់កាលទីមួយទៅកាន់ភពអង្គារ បានសម្រេចចម្រាញ់ យកបេក្ខជនចំនួន ១០០នាក់ ពីបេក្ខជនសរុបទាំងអស់ ២០០.០០០ នាក់ ដើម្បីត្រៀមរើស យកចុងក្រោយតែ ២៤នាក់ប៉ុណ្ណោះ។
តាមប្រភពពីអង្គការ NASA ដែលគ្រប់គ្រងលើគម្រោងនេះឲ្យដឹងថា ក្នុងចំណោម ២៤នាក់ ដែលនឹងត្រូវរើសយកចុងក្រោយ ដើម្បីទៅចូលរួមការសាកល្បងនាឆ្នាំខាងមុខនេះ នឹងត្រូវ ចែកចេញជា ៦ក្រុម ហើយក្រុមទីមួយមានឈ្មោះថា Mars One នឹងត្រូវបញ្ជូនទៅភពអង្គារ នៅឆ្នាំ ២០២៤។
ដោយឡែកក្រុមបន្តបន្ទាប់ទៀត នឹងត្រូវបញ្ជូនទៅកាន់ភពក្រហមដែរ នៅរយៈ ពេលរាល់ពីរឆ្នាំម្តង។
គួរបញ្ជាក់ថា ការចាកចេញទៅកាន់ភពព្រះអង្គារ ដែលមានចម្ងាយរាប់សិបលានគីឡូម៉ែត្រពី ផែនដីនេះ តម្រូវឲ្យអវកាសយានិកទាំងអស់ស្នាក់នៅក្នុងយាន ដែលខ្លួនជិះយ៉ាងហោច ណាស់ក៏ ៧ ទៅ ៩ខែដែរទើបទៅដល់ ហើយក្រោយពេលដែលចុះចតនៅទីនោះបានសម្រេច ជាស្ថាពរ ពួកគេគ្មានថ្ងៃ ណាអាចត្រឡប់មកកាន់ផែនដីវិញឡើយ ក៏ព្រោះតែបច្ចេកវិទ្យារបស់ ពិភពលោកមានសមត្ថភាព អាចត្រឹមតែអាចបញ្ជូនទៅ ប៉ុណ្ណោះ។
នេះជាការដាក់អាណានិគមលើភពផ្សេង ដើម្បីបង្កើតជម្រកថ្មីមួយទៀតសម្រាប់មនុស្សលោក បើទោះបីជាភពអង្គារនោះមិនដែលស្វាគមន៍ដល់ជីវិតក្នុងទម្រង់ណាមួយក៏ដោយ។ ក្រុមអ្នក វិទ្យាសាស្ត្រគ្រោង ស្តារឡើងវិញនូវភពអង្គារ ដើម្បីឲ្យវាអាចក្លាយជាទីស្ថានថ្មីក្រៅពីផែនដី ដែលអាចស្វាគមន៍ជីវិតមនុស្សសត្វ និង រុក្ខជាតិបាន នៅរយៈពេលរាប់រយឆ្នាំទៅមុខទៀត៕
